ZB 2 | 11.01.2016 | Środek życia | Marcin Hałaś

Dobry we mnie diabeł

​Recital Moniki Szomko.  „Dobry we mnie diabeł” to tytuł recitalu młodej bytomskiej aktorki Moniki Szomko. Jego premiera odbyła się tuż przed sylwestrem w katowickim Teatrze Bez Sceny.

Monika Szomko swoją przyszłość postanowiła związać z aktorstwem już w czasie nauki w Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Smolenia. Właśnie wówczas zaczęła  regularnie uczęszczać na warsztaty organizowane w ramach Feriady Artystycznej w Bytomskim Centrum Kultury oraz na zajęcia grup teatralnych działających w BCK. Dzisiaj jest absolwentką Studium Aktorskiego przy Teatrze Śląskim w Katowicach. Dwa lata temu zdała przed  Komisją Egzaminacyjną Związku Artystów Scen Polskich eksternistyczny egzamin zawodowy.

W ostatnich latach zagrała w kilku przedstawieniach – m.in. „Komedii teatralnej” w Teatrze Śląskim, „Zimie pod stołem” w Teatrze Rawa oraz spektaklu „Ciemno. Jasno. Cień” w Teatrze Bez Sceny w Katowicach. Z kolei w rodzinnym Bytomiu Monika Szomko występowała w czasie poranków „Salonu poezji i muzyki Anny Dymnej”. Od pewnego czasu dojrzewał w niej pomysł przygotowania samodzielnego recitalu piosenki poetyckiej. – Właściwie śpiewanie było ze mną od zawsze – opowiada Monika Szomko. – Jeszcze, kiedy brałam udział w zajęciach w Bytomskim Centrum Kultury, fascynacją piosenką poetycką zaraził mnie Wiesław Ciecieręga. Wtedy też „podglądałam” to, co robiła Mirka Żak, która była dla mnie autorytetem. W końcu doszłam do wniosku, że od tamtego czasu już trochę „urosłam” i być może mogłabym się sama zmierzyć z przygotowaniem recitalu autorskiego.

Do współpracy w przygotowaniu recitalu Monika Szomko zaprosiła Wojciecha Sanockiego, który opracował muzycznie program i akompaniował aktorce w czasie występu. Z kolei konsultacji wokalnych udzielała jej Katarzyna Haras-Kruczek. Cały spektakl zaś reżysersko „ustawił” wybitny aktor Teatru Śląskiego Jerzy Głybin. Jednak nie tylko przygotowania artystyczne pochłonęły dużo pracy i czasu. Wysiłku wymagało również zdobycie środków na wyprodukowanie spektaklu. – Wysłałam ze 100 maili do różnych firm z propozycją objęcia przedsięwzięcia mecenatem – wspomina aktorka. – I nie otrzymałam ani jednej pozytywnej odpowiedzi. W końcu – jak często bywa w podobnych przypadkach – udało się uzyskać wsparcie ze środków publicznych. Grant przyznała Instytucja Kultury Katowice Miasto Ogrodów, zaś partnerami projektu było Katowickie Towarzystwo Operowe oraz Teatr Bez Sceny.

„Dobry we mnie diabeł” to w jakimś sensie poetycka opowieść o miłości – pogodna i opowiedziana bez poważnego „zadęcia”. Monika Szomko  wybrała piosenki znane i „osłuchane” z repertuaru m.in. Katarzyny Groniec, Grzegorza Turnaua i Anity Lipnickiej. Wśród nich tak nieśmiertelne standardy poezji śpiewanej jak „Oczy tej małej” Agnieszki Osieckiej czy „Życie to nie teatr” Edwarda Stachury. Swój recital śpiewa delikatnie, kameralnie, często „wpasowując się” w znany już klimat piosenek. W kilku pokazuje jednak swój własny „pazur” – jak w otwierającej recital „Komediantce” czy piosence „Jeszcze się wszystko da odkręcić”, którą zaśpiewała w sposób liryczny i żartobliwy zarazem.

Komentarze

Pani/Pan

Adres e-mail

Komentarz

Zapamiętaj moje dane
Powiadom mnie o nowych komentarzach

Wpisz tekst z obrazka:

Don't put anything here