Ło kymś takym powiymy, co jest gupielokym abo i kasprym i skiz tego kaspruje abo wynokwio, czyli za bardzo wymyśla, cuduje. Gynał nadowo sie tu tyz wyraz cyrkusman, co idzie przełonacyć, jako człowiek z cyrku. A jak ftoś richtich szalony, to jak nic bydymy go mieli za ipta z karasola. Po polsku najbardziej pasuje mi tu stwierdzenie, że ktoś się urwał z karuzeli.
Nie mają i nigdy nie mieli na Śląsku poważania ludzie ubrani byle jak, czy też raczej niechlujnie lub co gorsza noszący brudne i poskurcane (wymięte) ubrania, czyli łachy. Mianuje sie ich chadziajami, ślondrami, szmodrami abo i lompami. A taki lomp, to jesce nojcynści zachowuje sie niy do porzondku. Mógbych ta lista ciongnonć, ale niy dali mi tyla placu do pisanio. Toz napisa ino, że mój dziadek (na Ślonsku godo sie starosek, upa) jak widzioł, co niy mom zapnionych knefli w mantlu (nie mam zapiętych guzików w płaszczu), to godoł, coch jest furmon. A słyszołech to durś, bo jo sie nigdy niy zapinom, bo mi zowdy gorko.
Ludzie gruboskórni, niewrażliwi, nieprzyjemni, niedelikatni i nie przebierający w słowach też mają swoje określenia. Godo sie na nich wypol, checiok, abo chober. Ewentualnie zuber. A jak ftos ino loto, a nie chce spędzac czasu w domu to jest smykocym. Inksze niyciekawe cechy charakteru tyz majom swoje słowne konsekwyncje. Ktoś nieporadny, fajtłapowaty i nie radzący sobie z prostymi sprawami to leber. Natomiast ktoś leniwy, unikający pracy, co na Śląsku jest cechą całkowicie niedopuszczalną, będzie nazywany nitom, a w gorszym wydaniu nitom pieronowom. Ten ostatni przymiotnik można w zasadzie doczepiać do wszystkich innych określeń, by wzmacniać ich wydźwięk. Na tyn przikłod gizd to ftoś noprowdy niydobry, ale jak ci pedzom, coś jest pieroński (pieronowy) gizd, no to gorzi juz być niy może. Zresztom samo nazwanie kogoś pieronym juz styknie, co by sie dowiedzioł. Tak jak chacharym, czyli pijakiem.
Żodnymu nie życa, coby usłyszoł ftoreś z tych słów. A jak usłyszy, to niych sie nad sobom zastanowi. Może ftoś pedzioł prowda?
Komentarze