Idymy na kolynda

Za bajtla, a potym tyz jako karlus boł zech ministrantym i lektorym. Fest zech boł tymu rod, bo dzioło sie coś ciekawego, trefioł zech mocka fajnych kolegów i poru mondrych ksiyndzy, a i dziołchy (a nojbarzi Marjanki) barzi się intersuwały lektorym, niz innymi chopcami. Fest intynsywne życie ministrant mioł w grudniu i stycniu, kej chodzioło sie na kolynda.

Data: 05.01.2024
Autor: Tomasz Nowak

W nojlepszych casach nawet dwa razy w tydniu i zawsze po pora godzin. Łobykali my sie w komże i komeszki, brali do rynki dzwonek, kropidło i skarbonka, a do tego kreda do pisanio na drzwiach K+M+B i numeru kolejnego roku.

A potym łod chałpy do chałpy, zawsze we dwóch i podug tego samego scynariusza: włazymy i godomy: "Pokój temu domowi", idymy do izby, stowomy przi ustrojonym stole, na ftorym na wybigluwanym i biołym łobrusie stoł krziż, śpiywomy kolynda, a potym cekomy, az przidzie ksiondz. Z tym spiywaniyum boło różnie. Mom sztimbruch, niy mom grajfki do śpiywanio, a jak niy mioł ji kolega, ftory chodzioł symnom, to gospodorze mieli łokropno łostuda. Ale tyz czeba pedzieć, co żeby łoszczyndzić tych biydnych ludzi śpiywali my ino te łatwe, barzi skoczne kolyndy: "Dzisiaj w Betlejem", abo "A wczora z wieczora". Za ciynżko do spiywanio "Cichą noc" chycili my sie ino roz. Po minach ludzi drapko kapli my sie, co ło tyn roz za dużo.

Ludzie na kolyndzie tyz zawsze robili to samo: pytali sie: "a ftory to ksiondz chodzi", "a cymu niy farorz, ino kapelonek", "chcecie sie chopcy cegoś napić", abo bez pytanio dowali nom maszkyty z komyntarzym: "bo sie tyla nachodzicie borocki". Gest mieli fest, niy roz po kolyndzie mieli my po pora szekulad z różnych zortów, bombony, łorzechy, a casym nawet apluziny, a pamiyntejcie, co dzioło sie to w latach łosiymdziesionytych i te rzeczy boły z paketów z Rajchu. Zjeść tego wszyskigo przi ludziach my niy dali rady, abo i niy pasuwało, toz szekulady chowali my po kapsach w komżach, aze boło gorko, to łone sie wartko topioły. Bez to wpadli my na pomys, coby maszkyty schować kaj na dworze, a po kolyndzie je wzionć do dom. Roz zakopali my je w śniegu i potym niy umieli znolyź, a roz porwoł je nom pies. Dowali nom tyz pijondze i to niy ino do skarbonki, ale prywatnie, do rynki. Musa pedzieć, że jak sie cas kolynduwania końcoł, a jesce ksiondz doł ministrantom geltag, toch boł fest bogaty.

Hitym kolyndy boły gościny: ludzie zaproszali ksiyndza i nos na fajer i rychtuwali kołoc, ciasto, grzone frankfuterki, abo jakie inksze lepsze jodło. Roz gościn boło tyla jednego dnia, że jak zech poszoł na kolynda ło jedny, to w doma zech boł kole jedynosty a mama juz leciala na fara spytać sie, co sie stało i kaj jo jest.

I jesce pamiyntom z kolyndy wizyta u jedny starszy kobiyty, miała juz fest po dziewiyndziesiontce. Jak my juz sie śniom żegnali, to mody ksiondz pedzioł: "To widzymy sie za rok, z Panym Bogym". A łona na to: "Jak dożyjecie, to przidzcie zaś".