Tak więc szkoła, która w nadchodzącym roku miała obchodzić 100-lecie, ma podzielić los kilku innych. Chyba że rozsądek nowych włodarzy miasta zwycięży. Zanim się to stanie, w oczekiwaniu na… cud (?), warto otworzyć wydaną przed kilkunastu dniami książkę na temat tej jednej z najstarszych w Bytomiu placówki oświatowej i zachowanego do dziś stuletniego budynku. Jej wydawcą jest Towarzystwo Miłośników Bytomia, ale tym razem Wydział Edukacji nie wsparł jej wydania. Dostępna jest obecnie w siedzibie TMB przy ul. Mariackiej nr 5.
Jej autor, dr Adam Kubacz, znany już z wcześniejszych publikacji, zadał sobie trud dotarcia do wszystkich materiałów zdeponowanych w zasobach Archiwum Państwowego w Katowicach (tu niemieckie akta gminy Miechowice i tejże szkoły oraz akta personalne przedwojennych nauczycieli) oraz przechowywanych w archiwum szkolnym (szkoda, że przed kilkunastu latami zaginęła niemiecka kronika szkolna doprowadzona do końca II wojny światowej). Dzięki temu omawiana książka jest bogata w nieznane dotąd fakty.
Stąd wiemy, że pomysł budowania tej kolejnej już szkoły w Miechowicach, znanych z dbałości o oświatę (o dawnym nauczycielu Pawle Bieńku - rechtorze, jak wówczas mawiano – wspomina Norbert Bonczyk w swym poemacie „Stary kościół miechowski”), zrodził się w 1910 roku Ale dopiero został zrealizowany pod koniec 1913 roku, gdyż najpierw trzeba było zakupić grunt, a potem zebrać niemałe fundusze. Jej otwarcie, dokonane 10 grudnia 1913 roku, poprzedzone zostało mszą świętą dla uczniów i nauczycieli i poświęceniem nowego gmachu przez proboszcza kościoła św. Krzyża – Johanna Kubotha, który jako inspektor szkolny walnie przyczynił się do jego wzniesienia. O godzinie 15. rozpoczęły się główne uroczystości uświetnione między innymi występem chóru, deklamacjami i przemówieniami dostojnych gości zaproszonych na ceremonię . Po części oficjalnej uczestnicy, a wśród nich również dziennikarze bytomskich gazet – „Oberschlesische Grenzzeitung“, „Oberschlesische Zeitung“, raciborskiej „Oberschlesische Anzeiger“ i „Miechowitzer Anzeiger”, zostali poczęstowani zimną przekąską i piwem.
Placówkę nazywano „szkołą jubileuszową” bądź „szkołą wojenną”, gdyż uświetniała 100. rocznicę zwycięstwa nad Napoleonem pod Lipskiem w 1813 roku i 25. rocznicę wstąpienia Wilhelma II na tron.
Równie dokładne informacje znajdziemy na dalszych stronicach tej książki na temat funkcjonowania Volksschule nr 3 do 1945 roku, a także powojennych placówek: Szkoły Powszechnej nr 3, Szkoła Podstawowej nr 31, Zespołu Szkół Ogólnokształcących nr 13 i Gimnazjum nr 13.
Czytając tę godną polecenia książkę pomyślałem o wielu bytomskich szkołach o przedwojennym rodowodzie. Gdyby każda z nich zebrała tyle informacji na temat swych początków i lat funkcjonowania do 1945 roku jak autor, wiedza nasza o dorobku nauczycieli bytomskich byłaby pełniejsza i przywiązanie do swojej szkoły większe, a przez to i szacunek dla ich pracy i dorobku minionych pokoleń większy.
Jestem ciekaw, czy jubileusz 100-lecia miechowickiego budynku szkolnego w przyszłym roku zostanie odpowiednio uczczony. Myślę jednak, że nie tylko autora książki, ale i wielu z nas ucieszyłaby bardziej decyzja o utrzymaniu Gimnazjum nr 13. Po ostatnich deklaracjach władz trudno jednak liczyć na takie rozstrzygnięcie.
Komentarze